ຄວາມກ້າວຫນ້າທາງສັງຄົມໃນຮະບອບຜເດັຈກາຮຫຸ່ນແກວ-ຈີນນັ້ນເຫັນໄດ້ວ່າໄປໄກເກີນກວ່າຄວາມຄາດ
ຄິດຊຶ່ງໃນນັ້ນກໍຄື:ເຍົາວຊົນລາວທັງຍິງຊາຍນ້ອຍໃຫຍ່ບໍ່ວ່າສຕຼີເພສຫຼືຊາຍດ້ວຍຄວາມຍາກຈົນບີບບັງຄັບໃຫ້
ຈຳຍອມເພື່ອປ້ອງກັນຄວາມອຶດຢາກນັ້ນ:
-ພວກນຶ່ງຈຳຕ້ອງຫນີອອກໄປຫາງານທຳທີ່ສ່ຽງຕໍ່ອັນຕຮາຍໃນປຼະເທສເພື່ອນບ້ານເພື່ອຫາເງິນມາລ້ຽງຄອບ
  ຄົວສ່ົງເສັຽນ້ອງໃຫ້ຣຽນຫນັງສື..ໃນຂນະດຽວກັນກາຮເຂົ້າຣຽນຕ້ອງເສັຽເງິນນັບເປັນພັນໆບາທຫາກຫ້ອງ
  ໃຫຍ່ຂຶ້ນໄປຕ້ອງຈ່າຍເປັນເງິນດອລລາ..ບາງຜ່ອງເສັຽເງິນແລ້ວຍັງບໍ່ພໍຍັງຕ້ອງເສັຽຕົວໃຫ້ກັບນາຍຄຮູອີກ
   ຫາກເປັນສຕຼີ ສ່ວນເປັນຊາຍຕ້ອງໄດ້ເປັນໂຈຮຫາຮາຍໄດ້ທຸກຣູປແບບໂດຽສເພາະຢາເສພຕິດ ບໍ່ມີເງິນ
   ຊື້ຕ້ອງລັກປຸ້ນຈີ້ແລະບາງທີຕ້ອງຍອມເປັນລູກນ້ອງພນັກງານຮັຖ ຕົກເປັນຜູ່ຕ້ອງຫາແລ້ວເວລາຢູ່ໃນຄຸກ
   ຕ້ອງເອົາຢາເສພຕິດຈາກພນັກງານໄປຂາຍໃຫ້ກັບນັກໂທສໃນຄຸກອີກ.
 -ພວກຢາບ້າແລະຢາເສພຕິດຕ່າງໆທີ່ເພື່ອນບ້ານຈັບໄດ້ນັ້ນຄືນະໂຍບາຍຂອງພນັກງານຮັຖທີ່ມອບໃຫ້
ປຼະຊາຊົນນັກຣຽນນັກສຶກສານຳໄປຈຳຫນ່າຍທັງໃນປຼະເທສແລະຕ່າງປຼະເທສ ແຕ່ເມ່ືອຖືກຈັບພວກດັ່ງ
ກ່າວກໍບໍ່ຍອມເປີດເຜີຍ ຫາກເປີດເຜີຍເມື່ອໃດຍ່ອມບໍ່ປອດໄພຍສຳລັບເຂົາແລະຄອບຄົວພ່ໍແມ່.
   ດັ່ງນັ້ນທຸກຢ່າງທີ່ເກີດໃນ ສປປ ລາວດ້ານກາຮພັທນານັ້ນເປັນພຽງຈິນຕນາກາຮຂອງກຸ່ມກຳອຳນາຈຮັຖ
ແລະເປັນກາຮສ້າງຮາຍໄດ້ຄວາມຮັ່ງມີຂອງກຸ່ມກຳອຳນາຈທຸກພາຄສ່ວນເທົ່ານັ້ນເອງ.

ແຜນກາຮສົກປົກຂອງກຸ່ມຜເດັຈກາຮລາວໃນກາຮໄລ່ທີ່ແລະຍຶດທີ່ທຳກິນເພື່ອຂາຍເອງໃຫ້ກັບຕ່າງຊາຕິຂອງ
ກຸ່ມກຳອຳນາຈພາຍໃຕ້ກົຕຫມາຍເຖຶ່ອນທີ່ສ້າງຂຶ້ນເພື່ອປົກປ້ອງອຳນາຈຂອງພວກຕົນໄດ້ເຮິ້ມຂຶ້ນຢ່າງເປີດ
ແປນໂດຽບໍ່ສົນໃນຄວາມຈ່ົມດ່າສາບແຊ່ງຂອງປຼະຊາຊົນເວລານີ້ເກີດຂຶ້ນທຸກມຸມເມືຶອງ.
    ປຼະຊາຊົນລາວລາວຜູ່ເປັນເຈົ້າຂອງປຼະເທສໄດ້ກາຍເປັນປຼະຊາຊົນຊັ້ນສອງຂອງຈີນ-ວຽຕນາມແລະສຍາມ
ໂດຽຢູ່ກັນແບບປຮາສຈາກສິດທິ.
    ກາຮປຼະຊຸມທຸກຄັ້ງໃນຮະດັບສາກົລທີ່ປຼະເທສລາວແມ້ແຕ່ກອງປຼະຊຸມ ASEAM ທີ່ຜ່ານມາບໍ່ນານນີ້ຊຶ່ງໃນ
ນັ້ນຮັຖບາລຫຸ່ນພຽງໄດ້ຫນ້າແຕ່ປຼະຊາຊົນລາວທັງປຼະເທສເປັນຜູ່ແບກຫນີ້ບໍ່ຕ່ຳກວ່າ ພັນລ້ານດອລລາພຽງມີ
ຄວາມຫວັງວ່າຕ່າງຊາຕິຈະເຂົ້າມາລົງທຶນ ແຕ່ໃນຂນະດຽວກັນພວກກຸ່ມຜເດັຈກາຮບໍ່ໄດ້ຄຳນວນເຖິງຜົລເສັຽ
ຫາຍຈາກກາຮເປີດກວ້າງຂອງກາຮລົງທຶນທີ່ບັລດານາຍທຶນເຂົ້າມາຜານຊັພຍ໌ໃນດິນສິນໃນນ້ຳແລະສ້າງ
ຄວາມເດືອດຣ້ອນໃຫ້ກັບປຼະຊາຊົນລາວ.
    ຈົນເຖິງຂນາດນີ້ເຂື່ອນໄຟຟ້າພລັງນ້ຳນັບເປັນຣ້ອຍໆແຫ່ງທົ່ວປະເທສແລະຈະສ້າງເພິ້ມຂຶ້ນມາອີກນັບສິບ
ແຫ່ງ ແລະຮາຍໄດ້ຕ່າງໆໄປສູ່ມືປຼະຊາຊົນຍັງບໍ່ປຼາກົຕ ແຕ່ພັຄ-ຮັຖຯຫຸ່ນຍັງຫນ້າດ້ານປຼະກາສວ່າປີນັ້ນປີນີ້
ປຼະຊາຊົນຈະຫາຍຈົນ..ມັນແມ່ນປຼະຊາຊົນຫາຍຈົນຫຼືວ່າພວກສຫາຍຫາຍຈົນກັນແທ໊...ຖ້າຕ້ອງກາຮເຫັນ
ຄວາມຈິງຢ່າເບິ່ງສເພາະຕົວເມືອງໃຫຍ່ ໃຫ້ພາກັນອອກໄປເບິ່ງຕົວເມືອງທີ່ຫ່າງໄກຈະຣູ້ໄດ້ວ່າຄວາມຍາກ
ຈົນຂອງປຼະຊາຊົນນັ້ນເປັນຢ່າງໃດ?